Χαϊκού -(κτερίσματα) ~ Ελένη Σιγαλού .

Θα σε προσμένω εκεί

που ο χρόνος δε ξυπνά

αλλά μας ονειρεύεται.

'' Ερωτικό '' ~ Όρφέας Σπαρτιώτης .

 Ματιές φευγαλέες,
πετάρισμα καρδιάς,
στιγμές αιώνες
η αναμονή.

Ανάσα γοργή,
βλέμμα φλύαρο,
πυρωμένο άγγιγμα,
ίχνος αναστολής.

Μικροί θάνατοι.

Λυτρωτικές αγκαλιές.

Ανελέητο σούρουπο
τη φαντασία χλευάζει,
η απουσία μέγγενη
συνθλίβει το νου.

(foto-aurore de murnau art)

Ευχαριστώ θερμά , τον φίλο Όρφέα Σπαρτιώτη , που επέλεξε το ιστολόγιο μου για την πρώτη δημοσίευση του ποιήματος του ''Έρωτικό'' .

'' Χωρίς Εσένα '' ~ Θάνος Ανεστόπουλος .

Χωρίς εσένα το ρίγος, ο φόβος, η απόγνωση
Χωρίς εσένα όλα τα πράγματα σημαίνουν θάνατο.

Χωρίς εσένα που τέμνεις τα νερά με τη φωτιά
δεν μένει ούτε ήλιος ούτε γη να καρποφορεί
Χωρίς εσένα μόνο οι γλουτοί, το στήθος και το στόμα σου
μένουν οφθαλμαπάτες σε αποδεκατισμένο επίλογο.

Χωρίς εσύ να είσαι εδώ μένουν μονάχα
το κρύο ή το ζεστό σώμα της απουσίας σου.

Μένουν όλα όσα δεν έβλεπα τις ώρες που σε κοίταζα
Μένει το άδειο βάθος της καρδιάς μου να το ρυπαίνει ο κόσμος.

Χωρίς εσένα ο κόσμος στέλνει μόνο αρνήσεις
κι είμαι ανέτοιμος για αυτά τα κομμάτια της ψυχής μου από κενό εκμαγείο.

Και δεν αντέχει χωρίς εσένα καμιά πραγματικότητα.
Γιατί ό,τι και να σκεφτούμε, εσύ και εγώ, τ’ανθρώπινα, το τώρα, τα κανονικά.

Όχι δεν είναι αυτά ποτέ το βάθος του κόσμου.

Βάθος του κόσμου είσαι εσύ, που ξέρεις να συγχωρείς έναν ερωτευμένο.

Και μοιάζουμε, μοιάζουμε σ’ ό,τι δε φαίνεται μοιάζουμε σ’ ό,τι δε φαίνεται από μας.

Ριγώ με την τραγουδιστική απαγγελία , του Θάνου Ανεστόπουλου .

'' Χαμένη Θάλασσα '' ~ Μαργαρίτα Θεοτοκάτου .

Μου μίλησες για την ομορφιά της θάλασσας ! 

Μ΄ έκανες να την  λατρέψω κι όταν δεν μπορούσα πια να την αποχωριστώ, 

μου ζήτησες να περπατώ γρήγορα στην άμμο της. Βουλιάζοντας κάθε τόσο.

Τι έφταιξε και δεν είδα την άμμο ; 

Δεν με πείραξε που δε μου μίλησες γι αυτήν ! 

Με πείραξε που βουλιάζοντας, 

ΕΧΑΝΑ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΟΥ 

κι εσύ δεν ήσουν πια εκεί, να μου τη ξαναφέρεις!!!

''Σκοτεινή συνεύρεση'' ~ Ελένη Μαρθάρη

Σε κατάσταση εμπόλεμη
με ρηχά,
γαλήνια,
καθάρια νερά,
αδιάκοπα να βρίσκομαι δίχως έλεος. 

Και στη στιγμή
σε φουρτούνες,
αντάρες
κι ανεξιχνίαστα,
αδιάφανα βάθη,
όρκους πίστης αιώνιας να χαρίζω.

Πάλι το μαύρο νυφικό μου στολίστηκα....

 Ευχαριστώ την  Φίλη Ελένη Μαρθάρη, που μου εμπιστεύτηκε την κατάθεση ψυχής της, σε πρώτη δημοσίευση από το ιστολόγιό μου.

Ἀναστολή ~ Ντῖνος Χριστιανόπουλος

Ὅ,τι ὀνειρεύτηκα τόσα καὶ τόσα βράδια,
ὅ,τι πεθύμησα μὲ τόση ἀλλοφροσύνη,
ὅ,τι σχεδίασα μὲ τόσο πυρετό,
μόλις σὲ δῶ, γλυκιά μου ἐξουθένωση,
στὰ μάτια καὶ τὰ χείλη τὸ ἀναστέλλω,
γιὰ μία στιγμὴ πιὸ ἀπελπισμένη τὸ ἀναβάλλω,
γιατί μονάχα ὅταν τὰ χέρια μου σὲ χάνουν,
ἡ πονεμένη φαντασία μου σὲ κερδίζει.